Naturalny materiał termoizolacyjny - wełna mineralna

Przed zakupem materiałów izolacyjnych trzeba pamiętać, aby wszystkie elementy systemu ocieplania były ze sobą kompatybilne. Ważne jest to szczególnie dlatego, że późniejsza ewentualna naprawa elewacji, ze względu na specyfikację techniczną materiałów  będzie bardzo pracochłonna i kosztowna.

Wełna  mineralna - forma i zastosowanie

Wełna mineralna występuje najczęściej w postaci płyt i mat. Płyty różnią się między sobą twardością i gęstością, co jest istotne podczas ociepleń konkretnych elementów budynku - płyty twarde zaleca się do prac izolacyjnych wykonywanych na podłogach poddaszy użytkowych, stropodachów i ścian zewnętrznych, miękkie zaś do ocieplania poddaszy nieużytkowych, drewnianych stropów i podwieszanych sufitów. Maty z wełny mineralnej produkowane są z kamienia lub szkła i oferowane w postaci rulonów. Stosuje się je najczęściej zarówno na poddaszach użytkowych
i nieużytkowych oraz podłogach na legarach. Wełna mineralna dostępna jest również "luzem", którą stosuje się do izolacji trudno dostępnych miejsc.

Wełna skalna i szklana - podstawowe różnice

Początkowo należy zauważyć, że oba izolatory posiadają dobrą izolację termiczną, akustyczną oraz przeciwogniową, mają identyczną paroprzepuszczalność, a ich pozostałe parametry techniczne są do siebie zbliżone. Do produkcji poszczególnych rodzajów używa się jednak innych surowców. Przy wełnie skalnej jest to: bazalt, dolomit, gabro bądź kruszywo wapienne i brykiety mineralne, drugi typ wełny otrzymuje się zaś z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej.  

Różni je także między innymi odporność na ściskanie - nie poleca się stosowania wełny szklanej w miejscach, w których izolacja byłaby poddawana dużym obciążeniom. Odmienność widać również w sprężystości materiału - podczas transportu wełna szklana może być kompresowana do mniejszej objętości, przez co zajmuje mało miejsca, a dopiero po jej wypakowaniu następuje jej rozprężenie i powrót na pierwotnej grubości. Wełna skalna może również być "ugniatana", jednak w dużo mniejszym stopniu niż wełna szklana. Ta ostatnia posiada również większą elastyczność włókien, przez co lepiej dopasowuje się do nierówności podłoża.

Wełna mineralna - zalety

• gwarantuje stabilność cieplną - współczynnik przewodzenia ciepła przez wełnę mineralną mieści się w przedziale od 0,031 W/mK do 0,045. Porą zimową nie dopuszcza do ulatniania ciepła na zewnątrz, letnią zaś do nadmiernego nagrzania się budynku,
• jest niepalna i odporna na ogień - należy do najwyższej klasy A1, nie rozprzestrzenia płomienia i może pełnić funkcję zapory ogniowej przez około dwie godziny,
• posiada dobre właściwości akustyczne - modernizowane budynki cechują się niskim poziomem hałasu wewnątrz pomieszczeń,
• wyróżnia się odpornością biologiczną i chemiczną - co oznacza, że nie rozwijają się na niej grzyby i pleśnie,
• jest paroprzepuszczalna - zapewnia odpowiedni mikroklimat wewnątrz pomieszczeń.

Ocieplenie domu wełną mineralną - etapy

Po pierwsze istotne jest właściwe przygotowanie podłoża, które powinno być równe, a powłoka zewnętrza (na przykład tynk)  musi być mocno związana ze ścianą. W przypadku kiedy warstwa nie trzyma się ściany, należy ją usunąć. Dzień przed ociepleniem ściany wełną mineralną zaleca się, aby za pomocą wody pod ciśnieniem oczyścić ją z kurzu i pyłu. 

Drugi etap to przyklejenie ocieplenia. Warto wtedy zwrócić szczególną uwagę na naroża, gzymsy i wykończenie ościeży. Co najmniej dobę po przymocowaniu płyt można przejść do usuwania ewentualnych nierówności czy uskoków pomiędzy poszczególnymi płytami. Kolejnym etapem jest zbrojenie, czyli nałożenie na powierzchnię cienkiej warstwy zaprawy zbrojącej, a następnie wtopienie w nią siatki. Ostatni krok to wykończenie. Należy przy nim pamiętać, że ze względu na wysoką paroprzepuszczalność wełny mineralnej trzeba dopasować do niej również taki tynk. Do systemów na bazie wełny mineralnej najczęściej stosuje się tynki mineralne, silikatowe lub silikonowe.