Usuwanie wykwitów solnych z elewacji

Fot. Farby Kabe

Geneza powstawania wykwitów na powietrzni elewacji
Czynnikiem niezbędnym dla powstania wykwitów solnych jest źródło soli rozpuszczalnej w wodzie i woda np. w postaci wilgoci. Gdy brak jest wody to, mimo że w podłożu może znajdować się sól rozpuszczalna w wodzie, zjawisko wykwitów solnych nie wystąpi. To właśnie migracja wody przez porowate materiały budowlane jest bezpośrednią przyczyną powstawania wykwitów solnych na powierzchni elewacji. Sole pojawiające się jako wykwity solne, w zależności od składu chemicznego mogą mięć różny stopień rozpuszczania w wodzie. Dlatego dodatkowym czynnikiem, który ma wypływ na występowanie wykwitów jest czas kontaktu wody ze źródłem soli. Ze względu na czas oddziaływania wilgoci występujące wykwity można podzielić na pierwotne tzn. powstałe bezpośrednio po związaniu materiału oraz wtórne pojawiające się po pewnym, dłuższym czasie. Zjawisko migracji wody wraz z solami odbywa się podczas wysychania zawilgoconego materiału. Szybkość tego procesu zależy od równowagi temperaturowo-wilgotnościowej między podłożem a otoczeniem. Im jest ona wyższa tym intensywniej zachodzą procesy schnięcia, a tym samym transportu oraz krystalizacji soli na powierzchni elewacji. Z tego też względu w niektórych porach roku tj. wiosna i jesień, wykwity pojawiają się częściej i intensywniej niż w pozostałych. Kolejnym czynnikiem mającym wpływ na występowanie wykwitów jest skład stosowanych materiałów budowlanych oraz ich parametry hydrofobowe, dyfuzyjne i wytrzymałościowe.

Impregnaty hydrofobizujące Kabe
Zastosowanie impregnatów hydrofobizujących zmniejsza napięcie powierzchniowe podłoża, dzięki czemu nie jest możliwe zwilżenie go wodą. Jednocześnie powstała powłoka ma mikroporowatą strukturę, umożliwiającą swobodne oddychanie ścian zewnętrznych.


Preparat gruntujący Hydropor
Fot. Farby Kabe

Powszechne zastosowanie przy hydrofobizacji chłonnych materiałów budowlanych znajdują silikonowe preparaty Hydropor i Silikon B Farby Kabe. Oba te preparaty skutecznie zabezpieczają podłoże przed wnikaniem wody deszczowej i substancji agresywnych zawartych w powietrzu. Zapewniają wysoką ochronę przed powstawaniem plam i wykwitów oraz przed rozwojem glonów i grzybów. Znacznie redukują nasiąkliwość powierzchniową podłoża i zwiększają odporność na zabrudzenia. Stosowane są do hydrofobowej impregnacji wszelkich podłoży budowlanych występujących na zewnątrz budynku, a w szczególności do impregnowania podłoży betonowych, tynków wapiennych, wapienno-cementowych i cementowych, płyt cementowo-włóknowych, murów z klinkieru, z cegły licowej, z cegły silikatowej, okładzin z piaskowca i chłonnych powłok malarskich. Charakterystycznym przykładem zastosowania tych preparatów jest hydrofobowa impregnacja strefy cokołowej budynku, narażonej na intensywne działanie wody rozbryzgowej i szybkie zabrudzenie powierzchni.


Preparat gruntujący Hydropor
Fot. Farby Kabe

Istotne znaczenie dla przebiegu reakcji wiązania i twardnienia wielu mineralnych materiałów budowlanych, a w konsekwencji powstawania związków rozpuszczalnych w wodzie, mają warunki aplikacji i wiązania materiału. Dlatego prace z tymi materiałami należy zawsze prowadzić w ściśle określonym reżimie technologicznym (w temp. powyżej +5°C oraz poniżej +25°C), nie zależnie od tego czy mamy do czynienia z zaprawą gotową czy też przygotowaną bezpośrednio na budowie. W czasie gorących dni należy ograniczyć prace na powierzchniach bezpośrednio nasłonecznionych i zabezpieczyć powierzchnię elewacji odpowiednimi siatkami osłonowymi. W trakcie opadów atmosferycznych nie powinno się prowadzić prac, a cały wznoszony mur należy zabezpieczyć przed dostępem wody (np. folią). Po zakończeniu etapu murowania i tynkowania należy odczekać odpowiedni okres sezonowania (zależny to od warunków pogodowych), aby pozwolić odparować wodzie technologicznej z muru. Do kolejnych prac wykończeniowych można przystąpić dopiero wówczas, gdy z muru odparowała woda technologiczna. Ściana zewnętrzna powinna być właściwie zabezpieczona przed podciąganiem kapilarnym wilgoci z podłoża.

Firma Farby Kabe posiada również w swojej ofercie tynki renowacyjne.

Tynki renowacyjne Baumit
Firma Baumit po połączeniu z firmą Bayosan ma jedną z najszerszych ofert tynków renowacyjnych WTA na rynku polskim. Skrót WTA oznacza, że tynki zostały przebadane przez Naukowo-Techniczną Organizację do Spraw Ochrony i Renowacji Zabytków.


Porównanie struktury zwykłego tynku wapiennego i tynku renowacyjnego (z prawej)

Tynki renowacyjne Baumit składają się z trzech warstw: podkładu zwiększającego przyczepność SV 61, nakładanego na 50% powierzchni krycia; tynku grubego SP 64 G, którego głównym zadaniem jest stworzenie warstwy konstrukcyjnej, w niej również odkładają się sole (warstwa magazynująca); tynku drobniejszego SP 64 P, mającego mniejsze ziarno i dającego się ładnie wykończyć.

Tynki renowacyjne wykończeniowe mają więcej dodatków hydrofobowych w stosunku do tynków podkładowych, aby zwiększyć ich odporność na warunki atmosferyczne. Grubość poszczególnych warstw tynku powinna być podana w projekcie prac remontowych na podstawie wykonanych pomiarów wilgoci i zasolenia.



Kompletny system tynku renowacyjnego WTA firmy Baumit

Przy nakładaniu tynków należy stosować się do zaleceń producenta oraz technologii wykonania. Ważne jest usunięcie zniszczonych tynków do wysokości 1 m powyżej wyraźnej strefy zawilgocenia i zasolenia pamiętając, że woda kapilarnie podciągana jest powyżej widocznej strefy zniszczenia, warstw malarskich lub tynkarskich. Zbity tynk zasolony lub zagrzybiony, należy usunąć ze strefy roboczej. Jednym ze sposobów oczyszczania murów przed położeniem nowych tynków jest mycie wodą pod ciśnieniem. W przypadku pozostawienia skutego, zasolonego tynku pod murami, podczas ich mycia wodą, następuje rozpuszczenie zawartych szkodliwych soli i ich powrotna migracja do murów.

Większość problemów pojawiających się podczas eksploatacji tynków renowacyjnych wynika z niedostatecznie przygotowanego podłoża, braku wentylacji lub właśnie złego wykonania. Dlatego, choć same tynki wykonuje się tak jak tynki tradycyjne, proces przygotowawczy i utrzymanie reżimu technologicznego ma duże znaczenie.

Dla uniknięcia problemów podczas wykonywania tynków renowacyjnych, Baumit oferuje bezpłatne porady, nadzór i przeszkolenie firm wykonawczych.

Tynki renowacyjne Köster
Tynki renowacyjne Köster przeznaczone są do renowacji zasolonych i zawilgoconych murów. Stosowane są nie tylko jako działania towarzyszące i wspomagające proces osuszania zawilgoconych murów, ale również w nowych obiektach – gdzie stosuje się je dla zwiększenia trwałości systemu tynków.
Przydatność tynków renowacyjnych Köster Sanierputz została potwierdzona licznymi referencjami. System tynków renowacyjnych Köster składa się z następujących produktów: Polysil TG 500, Sanierputz Spritzbewurf, Sanierputz, Sanierputz Glattspachtel, Anti-Sulfat.


W wyniku niewłaściwej izolacji woda i szkodliwe sole przedostają się do ścian budynku. Tynki i farby ulegają zniszczeniu, odpadają od ściany i pojawiają się wykwity solne
Rys. Köster

Pierwszą czynnością jest naniesienie na uszkodzoną powierzchnię preparatu gruntującego Polysil TG 500. Ma on za zadanie redukcję objętości porów i tym samym zmniejszenie ryzyka ponownego wystąpienia wykwitów solnych. Umożliwia przy tym dyfuzję pary wodnej i wysychanie ścian. Polysil TG 500 wnika głęboko w podłoże (do 2 cm), działa wzmacniająco i hydrofobizująco.

Na zagruntowane podłoże nanosi się obrzutkę renowacyjną Sanierputz Spritzbewurf w celu wytworzenia dobrej przyczepności i przygotowania podłoża pod tynki renowacyjne. Obrzutkę narzuca się na podłoże za pomocą kielni w formie siatki – pokrywając tym samym ok. 50% powierzchni.


Tynki renowacyjne dzięki bardzo dobrej przepuszczalności pary wodnej i niskiemu kapilarnemu podciąganiu wody nie zatrzymują wilgoci w ścianie. Wilgoć swobodnie odparowuje. Sole krystalizują w porach tynku bez powodowania szkód
Rys. Köster

Następnie na tak przygotowane podłoże nakłada się tynk renowacyjny Sanierputz I w kolorze szarym lub tynk renowacyjny Sanierputz II w kolorze białym. Tynki te są otwarte dyfuzyjnie, hydrofobowe, mogą być stosowane zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz pomieszczeń. W strukturze tynku znajdują się pory, w których szkodliwe dla muru sole mogą krystalizować, nie powodując uszkodzeń. Tynki renowacyjne Sanierputz nanosi się za pomocą kielni lub pacy, a następnie zaciera; mogą być nakładane maszynowo z wykorzystaniem agregatów tynkarskich. Tynki Sanierputz dzięki bardzo wysokiej przepuszczalności pary wodnej i niskiemu kapilarnemu podciąganiu wody nie zatrzymują wilgoci w ścianie. Wilgoć swobodnie odparowuje, sole krystalizują w porach tynków renowacyjnych bez powodowania szkód.

W celu uzyskania gładkiej powierzchni zaleca się stosowanie szpachli renowacyjnej Sanierputz Glattspachtel. Zawiera ona drobne kruszywo, ma jasną barwę, nanoszona jest za pomocą kielni lub pacy, a następnie zagładzana.

W celu neutralizacji szkodliwych soli (chlorki, siarczki...) można stosować preparat Anti-Sulfat, który nakładany jest przez malowanie lub natrysk w trzech warstwach. Produkt stosuje się przed nakładaniem obrzutki renowacyjnej.


CZYTAJ WIĘCEJ

Wiosenne remonty - sprawdzamy stan elewacji
Pozbądź się wykwitów solnych z Bostik Antisulfat

---