Nowelizacja ustawy Prawo zamówień publicznych.Komentarz BCC

• art. 46 ust. 4 a ustawy Prawo zamówień publicznych – wspominana przez Ustawodawcę sankcja, w postaci ewentualnego zatrzymania wadium, pomimo swojej surowości wydaje się rozwiązaniem słusznym. W sytuacji, gdyby oferent zamierzał złożyć ofertę, której realizacja nie byłaby możliwa (tj. ofertę pozorną czy nierealną), sankcja ta, mogłaby go skutecznie odstraszyć i wyeliminować zawczasu z przetargu. Gdyby zaś pomimo bardzo niskiego poziomu oferty, wykonawca był w stanie uzasadnić proponowaną cenę (z uwagi na wiele różnorakich czynników poza finansowych), to sankcje te nie byłyby dla niego groźne.
• art. 90. ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych – poprzez zamieszczenie wskazania, że zamawiający zwraca się do wykonawcy o udzielenie wyjaśnień, jeśli cena jest o co najmniej 30% niższa od wartości zamówienia lub od średniej arytmetycznej cen wszystkich złożonych ofert. Obecnie zgodni z orzecznictwem zamawiający powinien rozpocząć procedurę wyjaśniającą, gdy cena oferty odbiega choćby o 10% od średniej ceny grupy ofert o zbliżonych cenach, ewentualnie o 20% od wartości szacunkowej zamówienia. Zabieg Ustawodawcy ma na celu poszerzenie zakresu badanych ofert, których cena może być rażąco niska. Pomimo ogólnej akceptacji przedmiotowego rozwiązania, warto zauważyć, że zgodnie z BCC ocena wysokości ceny oferty powinna być dokonywana w sposób mieszany, a mianowicie gdzie poza pewnymi wzorami w dalszym ciągu funkcjonowałaby indywidualna kontrola.
• art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo zamówień publicznych – w przepisie tym wymieniono zagadnienia, które mają być przedmiotem wyjaśnień w zakresie wysokości proponowanej ceny w ofercie m.in. koszty metody wykonania zamówienia, koszty technologiczne i koszty pracy. Określono, że koszty pracy nie mogą być niższe niż minimalne wynagrodzenie za prace ustalone na podstawie odrębnych przepisów. Zmiana jest akceptowana.
• art. 91 ust. 2 a ustawy Prawo zamówień publicznych – zgodnie z którym kryterium ceny może być jedynym kryterium oceny ofert tylko jeżeli przedmiot zamówienia jest powszechnie dostępny oraz ma ustalone standardy jakościowe. Ocena tej zmiany nie jest jednak jednoznaczna. Mianowicie brak możliwości zapoznania się z uzasadnieniem przedmiotowej zmiany, uniemożliwia dokonanie jednoznacznej oceny w/w noweli. Niedookreślone wydaje się przede wszystkim pojęcie powszechnej dostępności przedmiotu zamówienia.
• art. 142 ust. 5 ustawy Prawo zamówień publicznych – pozwala on na renegocjowanie wykonywanych umów w przypadku zmiany stawki podatku VAT, wysokości płacy minimalnej czy składek na ubezpieczenie społeczne. Obecnie w przypadku zmian stawek VAT i składek na ubezpieczenie społeczne, gdy w umowie nie ma klauzuli waloryzacyjnej, zdarza się, że zamawiający utrudniają zmianę umowy powołując się na 141 PZP. Konieczność przeprowadzenia tej zmiany była wielokrotnie wskazywana przez BCC. Możliwość waloryzacji kontraktów – na skutek m.in. zmian stawek podatku powinna być w pełni dopuszczona.
• art. 154 pkt 10 ustawy Prawo zamówień publicznych – rozszerzono obowiązki Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, m.in. o obowiązek przygotowanie wzorów dokumentów (umów, regulaminów) pojawiających się w toku postępowań o udzielenie zamówień publicznych. Jest to rozwiązanie jak najbardziej słuszne. BCC wielokrotnie postulowało konieczność wprowadzenia dobrych praktyk – wzorów umów zgodnych z FIDIC.
• art.190 ust.1a ustawy Prawo zamówień publicznych – stanowiący, iż ciężar dowodu, że (oferta nie zawiera rażąco niskiej ceny) spoczywa na:
  • wykonawcy – jeśli jest on strona lub uczestnikiem postępowania odwoławczego;
  • zamawiającym – jeśli nie jest on uczestnikiem postępowania.