Rusztowania stojące czy wiszące?

Rusztowania stojące osłonięte siatką zabezpieczającą
Fot. TYNKI

Wspólnoty mieszkaniowe i Spółdzielnie ruszyły pełną parą do ocieplania i modernizacji budynków, aby wykorzystać ładną pogodę. Jesienne słoty i nocne przymrozki nie sprzyjają pracom przy wykonywaniu elewacji budynków, bo temperatura zarówno w dzień jak i w nocy nie może spaść poniżej 4°C. Takie warunki pogodowe wymagane są przy przyklejaniu płyt izolacyjnych, a także przy kładzeniu tynków zewnętrznych. W trakcie realizacji prac elewacyjnych wykorzystywane są rusztowania stojące i wiszące. Każdy z prezentowanych poniżej systemów ma swoje zalety i wady. Do inwestora i wykonawcy należy wybór, który system będzie lepszy dla danego obiektu.

Rusztowania stojące
Podstawową zaletą rusztowań stojących jest to, że praca przy elewacji może się odbywać jednocześnie na wielu poziomach, co przekłada się na szybkie tempo prac.

Cały budynek może być obstawiony rusztowaniami i przy niesprzyjających warunkach pogodowych, takich jak silny wiatr, czy deszcz, dzięki zastosowaniu siatek i plandek przypinanych do rusztowań, chroni się wykonywaną powierzchnię ściany, aby jakość elewacji była bez zarzutu i nie sprawiała problemów w przyszłości np. poprzez miejscowe odpadanie tynku.

Dodatkowo, dzięki siatkom rusztowaniowym, podwyższa się bezpieczeństwo pracujących na wysokościach ludzi, a także osób przechodzących obok bloku, bo siatka zabezpiecza przed spadaniem narzędzi i innych przedmiotów wykorzystywanych w trakcie prac elewacyjnych.

Wadą rusztowań stojących jest dość długi czas ich montażu i demontażu, który musi być wykonany przez wykwalifikowane osoby. Nie jest proste przestawienie rusztowania z jednego miejsca w drugie.

Rusztowania stojące wymagają odpowiedniego przygotowania terenu i posadowienia na stabilnym gruncie. Wiąże się to często ze zrujnowaniem otaczającej budynek zieleni. Samo przygotowanie stabilnego podłoża bywa bardzo pracochłonne i czasochłonne.


Wykorzystanie rusztowań stojących i platform masztowych
Fot. TYNKI

Problemem dla mieszkańców remontowanego budynku, przy wykorzystywaniu rusztowań stojących, może być zwiększone ryzyko włamań do mieszkań. Rusztowania dają nieograniczony dostęp do okien i balkonów, co skrzętnie wykorzystuje element przestępczy. Dlatego niektórzy lokatorzy budynku decydują się na pozostanie w domu przez cały okres renowacji.

Wykorzystywane na rusztowaniach stojących siatki często zasłaniają okna mieszkańcom bloku, co jest dla nich dodatkowym dyskomfortem podczas modernizacji.

Rusztowania stojące muszą być kotwione do elewacji, aby były stabilne i bezpieczne. Wiąże się to z nawierceniem dodatkowych otworów, które należy zaszpachlować i pomalować przed demontażem rusztowania. Mimo to, często są widoczne miejsca kotwień na elewacji.

Mnogość podestów przy rusztowaniach stojących utrudnia dostęp do malowanej powierzchni ściany, co może uwidaczniać się po zdjęciu rusztowania. Pasy mają charakter poziomy, tam gdzie przebiegały podesty.

Rusztowania wiszące
Rusztowania wiszące na stalowych linach są bardzo szybkie w montażu i łatwe do przemieszczania w inne miejsce. Jest to ich podstawową zaletą.

Dzierżawa rusztowania wiszącego jest tańsza niż dzierżawa rusztowania stojącego. Trzeba jednak mieć tyle maszyn, aby zapewnić jednoczesną pracę na całej długości ściany, ze względu na technikę nakładania tynku, który może mieć różne kolory, jeśli nie zachowa się ciągłości prac.

Rusztowania wiszące nie blokują okien, tak jak rusztowania stojące, przez co mieszkańcy modernizowanego bloku nie mają ograniczonej ilości światła wpadającego do mieszkania.


Przykład bardzo prostego rusztowania wiszącego
Fot. TYNKI

Zaletą rusztowań wiszących jest brak śladów po kotwach mocujących, jakie powstają na elewacji podczas prac przy wykorzystaniu rusztowań stojących.

Niewątpliwą zaletą rusztowań wiszących jest to, że nie rujnują zieleni wokół bloku, na którym są zawieszone.


Posadowienie rusztowania wiszącego na dachu
Fot. TYNKI

Aby zastosować na budynku rusztowanie wiszące musi być spełniony jeden podstawowy warunek – dach tego budynku musi być płaski i bardzo mocny (najlepiej żelbetowy), bo tego wymaga konstrukcja zawieszenia urządzenia. Ze względu na fakt, że jest to swoiste ograniczenie, przyjmijmy je jako wadę rusztowań wiszących.

Ograniczeniem jest również szerokość urządzenia, która wynosi maksymalnie 6 m. Problemem może być odpowiednie dobranie szerokości rusztowań do długości budynku, co przekłada się na zasięg pracy pracownika wykonującego elewację. Mogą powstawać, widoczne po ukończeniu prac przy elewacji pasy pionowe, które wyznaczały zasięg prac, lub wynikły z kładzenia tynku w różnym czasie. Dlatego bardzo ważne jest, aby wszystkie urządzenia pracowały jednocześnie na tym samym poziomie. Unika się w ten sposób zmian kolorystycznych tynku.


Praca na rusztowaniu wiszącym
Fot. TYNKI

Wybór typu rusztowań leży w gestii inwestora i wykonawcy. Przedstawione powyżej zalety i wady każdego systemu pomogą być może w podjęciu decyzji. Należy wziąć pod uwagę wiele aspektów, rozpatrzeć „za” i „przeciw” dla konkretnego przypadku, bo przecież każda budowa jest inna i wymaga indywidualnego podejścia.

mgr Aleksander Młynarczuk, Fasada Polska