Strona główna | AktualnościGładź gipsowa a polimerowa przy wykańczaniu ścian

Gładź gipsowa a polimerowa przy wykańczaniu ścian

Na dobór gładzi szpachlowej do wykonania warstwy wykończeniowej duży wpływ mają indywidualne przyzwyczajenia wykonawców. Produkty dostępne obecnie na rynku różnią się wieloma parametrami, które decydują o ich właściwościach. Nie wszystkie są powszechnie znane a warto je sprawdzić przed wyborem rodzaju gładzi.

Gładź szpachlowa powszechnie stosowana jest do wykonania warstwy wykończeniowej na ścianach wewnątrz budynków. Należy ją nakładać w warstwach o grubości nie większej niż 1 mm. Celem zastosowania jest uzyskanie gładkiej powierzchni ściany. Efekt ten można uzyskać na wiele sposobów, stosując różne produkty oraz techniki nakładania i wykończenia powierzchni.

Różnice pomiędzy gładzią gipsową a polimerową


Najważniejszą różnicę stanowi zastosowane spoiwo. W przypadku gładzi gipsowej jest to głównie gips, natomiast w przypadku gładzi polimerowej - polimer, czyli dyspersja na bazie polioctanu winylu. Przykładem mogą być produkty oferowane przez Greinplast: gładź gipsowa GG z dodatkiem polimeru oraz gładź polimerowa GP. Wypełniaczem w obu produktach jest węglan magnezu. W przypadku gładzi GP użyta mączka jest drobniejsza. Zaletą obu produktów jest komfort pracy - są łatwe w nakładaniu i szlifowaniu.


Należy pamiętać, że gips użyty jako spoiwo w gładzi, jest wrażliwy na jakość wody z którą się go rozrabia. Bardzo ważne jest aby była ona czysta. Istotna jest też dbałość o czystość narzędzi, o co niestety nie jest łatwo w warunkach budowy. Jeśli nie zadbamy należycie o higienę pracy, gips będzie tracił swoje parametry i wiązał szybciej. Na skrócenie czasu wiązania duży wpływ ma też wilgotność oraz niska temperatura. Gips który zwiąże w niesprzyjających warunkach jest słabszy. W warunkach laboratoryjnych czas otwarty pracy wynosi 3 h, jednak na budowie zmniejsza się on nawet dwukrotnie. Niesprzyjające warunki, o których wspomniano wcześniej, mogą ten czas jeszcze skrócić.

W gładzi polimerowej GP czynnikiem wiążącym jest wyłącznie polimer - nie zastosowano tutaj gipsu. Główną różnicą w parametrach roboczych jest to, że brak wiązania pozwala na dłuższy czas otwarty pracy. Gładź nie wiąże, tylko wysycha. Dlatego też czas przydatności do użycia po rozrobieniu jest długi (minimum 24h), a zależy on głównie od warunków przechowywania. Rozrobioną gładź można więc z powodzeniem użyć na drugi dzień jeżeli przechowamy ją w szczelnym opakowaniu.


Nakładanie i właściwości gładzi

Zarówno gładź gipsowa jak i polimerowa stosowane są do wykonania warstwy wykończeniowej na ścianach i sufitach. Jeśli w ścianie występują większe ubytki, zaleca się miejscowe zastosowanie szpachli gipsowej. Szpachla gipsowa “Start” (Greinplast SGS) może być nakładana w warstwach o grubości 1-30 mm. Do spoinowania płyt G-K można użyć szpachli gipsowej twardej (Greinplast SGT) z użyciem materiału zbrojącego, bądź gotowej masy szpachlowej polimerowej (Greinplast SAS) z taśmą papierową. Do wykonania ostatniej warstwy, oprócz produktów sypkich, można zastosować również gotowe masy szpachlowe Greinplast SA, SAS, SW bądź SWP w zależności od preferencji wykonawcy.

Trzeba jasno zasygnalizować, że na wybór gładzi bądź masy do wykonania warstwy wykończeniowej największy wpływ mają indywidualne preferencje i przyzwyczajenia wykonawców. Są one bardzo różne, stąd szeroka oferta gładzi i szpachli na rynku. Zauważalny jest trend przechodzenia na gotowe masy bądź gładzie polimerowe, ze względu na większą stabilność parametrów użytkowych oraz wygodę i komfort pracy. Właśnie te cechy rekompensują wyższą cenę oraz powodują, że udział w rynku gładzi gipsowych, mimo że wciąż przeważający, systematycznie się zmniejsza.

Źródło i zdjęcia: Greinplast
DODAJ KOMENTARZ
Wymagane: Zaloguj się aby dodać komentarz > Zaloguj się
PREZENTACJA FIRM
Festool
TEMAT MIESIĄCA
Mamy 30 lat na modernizację wszystkich budynków. Czy Polska na tym skorzysta?

Zgodnie z założeniami nowej dyrektywy, państwa członkowskie UE muszą opracować długoterminową strategię renowacji budynków, zarówno publicznych jak i prywatnych. Plan jest taki, by do 2050 roku wszystkie budynki w Polsce były budynkami o niemal zerowym zużyciu energii (tzw. standard nZEB). Założone plany powinny zawierać także cele pośrednie, które zrealizujemy w latach 2030 i 2040. Czytaj więcej