Renowacja budynków na Belwederskiej

Fot. TYNKI

Cztery budynki A-D stanowią fragment zespołu mieszkaniowego powstałego w latach 1935–38. Stylistyka budynków utrzymana jest w nurcie funkcjonalizmu. Pięciokondygnacyjne budynki zrealizowano w konstrukcji murowej, stropy gęstożebrowe Ackermana, stropy wentylowane z płyt panwiowych. Ogólny stan techniczny budynków dobry i dostateczny. Obiekty nie noszą śladów uszkodzeń powstałych wskutek osiadania, ani wyraźnych zawilgoceń. Wykończenie zewnętrze tynkiem wapiennym zacieranym na gładko, na tynku rysunek imitujący układ płyt kamiennych oraz z płytek klinkierowych. W latach 70. wykonano w ramach prac remontowych elewacji dodatkową warstwę zewnętrzną w formie nakrapianego tynku cementowego (tzw. baranek).

Tynkowane części elewacji są w stanie ogólnym dostatecznym i miejscami złym. Widoczne są liczne odparzenia i odspojenia warstw tynkarskich spowodowane oddziaływaniem mocniejszej warstwy zewnętrznej na słaby i zwietrzały podkład wapienno-piaskowy. Zniszczenia tynków są najsilniejsze w miejscach dodatkowo narażonych na korozję i uszkodzenia związane z działaniem wody i różnic temperatur. Miejsca dotknięte w największym stopniu uszkodzenia to: pas pod gzymsem wieńczącym ściany zewnętrzne, naroża budynków w rejonie rur spustowych, miejsc zalewania ścian zewnętrznych w czasie zim wskutek awarii instalacji c.o.. Pod płytami balkonowymi widoczne są wysolenia.


Fot. TYNKI

Obiekty będące przedmiotem inwestycji znajdują się w gminnej ewidencji zabytków prowadzonej przez Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków m. Warszawy. Dodatkowo cały zespół osiedla położony jest w obszarze strefy ochrony istotnych parametrów układu urbanistycznego – Dzielnica Rządowa Belwederska/ Parkowa i znajduje się w strefie ochrony krajobrazu kulturowego skarpy warszawskiej. Cały zespół budynków osiedla przy ul. Belwederskiej 36/38 nie jest natomiast objęty ochroną na podstawie wpisu do rejestru zabytków.

Projekt renowacji budynków przy ul. Belwederskiej nie zakładał ocieplenia ścian zewnętrznych budynków tylko same prace odtworzeniowe elewacji. Podstawą do wykonania projektu były Zalecenia Konserwatorskie Stołecznego Konserwatora Zabytków z dnia 16.10.2009 roku.


Fot. TYNKI

Balkony wchodzące w skład zespołu budynków były w złym stanie technicznym, dlatego prace budowlane obejmują oprócz remontu elewacji (wymiana tynku), również generalny remont balkonów.

Prace renowacyjne dotyczące tynków zakładają wymianę tynków zewnętrznych z odtworzeniem istniejącego boniowania. Usunięto istniejące tynki cementowo-wapienne i wapienno-piaskowe. W celu przygotowania podłoża należało usunąć wszelkie obluzowane i odspojone fragmenty ściany, ścianę oczyszczono, pogłębiono spoiny do głębokości 1 cm. W miejscach ujawnionych rys w ścianie zastosowano wzmocnienie wyprawy tynkarskiej przy pomocy siatki cięto-ciągnionej (Ledóchowskiego) lub stalowej zgrzewanej punktowo. Wyprawę tynkarską wykonano jako tradycyjny grubowarstwowy tynk cementowo-wapienny zacierany na gładko. Następnie tynkowane elewacje pomalowano farbami krzemoorganicznymi do zastosowań elewacyjnych. Stosowano grunty i farby podkładowe wchodzące w skład systemu jednego producenta – firmy Ceresit.


Fot. TYNKI

Stopień uszkodzeń płyt balkonowych był zróżnicowany. Przyczyną uszkodzeń jest zużycie (zniszczenie) warstw izolacji przeciwwodnej balkonów. Należało oczyścić powierzchnie płyt balkonowych z luźnych i odspojonych elementów, ubytki nieprzekraczające powierzchni 10 x 10 cm uzupełniono zaprawą cementową, zaś większe uzupełniono gotowymi mieszankami cementowymi z dodatkiem komponentów uszczelniających, zwiększających elastyczność i przyczepność. Części spodnie i czoła płyt balkonowych obłożono polistyrenem EPS grubości 2 cm w technologii dociepleń lekkiej mokrej i otynkowano cienkowarstwowym tynkiem mineralnym oraz pomalowano farbami krzemoorganicznymi.

W budynkach C i D ściany szczytowe od strony północnej ocieplono styropianem EPS 70 metodą lekką mokrą. Grubość warstwy izolacyjnej dla ściany 10 cm i 8 cm dla cokołu.

„Zgodnie z zaleceniami konserwatora zabytków podczas renowacji budynków przy ul. Belwederskiej należało w maksymalnym stopniu zachować oryginalną substancję obiektów lub odtworzyć je z zastosowaniem tych samych form i materiałów, co było sporym wyzwaniem dla ekipy budowlanej. Istotne było zachowanie charakteru architektury zabytkowej, przynależnej stylistycznie do okresu przedwojennego. Należało więc zadbać o właściwą fakturę i kolorystykę tynków, wzorowaną na materiale oryginalnym. Udało się to doskonale.” – powiedział Pan Adam Górnich, współwłaściciel firmy Grupa Dociepleniowa Górnich & Kuśmierski.


CZYTAJ WIĘCEJ

Histolith Fassadenkalk - wapienna farba fasadowa

---