Termomodernizacja bloku przy Łużyckiej

Prace ociepleniowe przy budynku
Fot. TYNKI

Celem inwestycji jest dostosowanie termoizolacji ścian zewnętrznych budynku do obowiązujących norm poprzez zastosowanie ocieplenia bloku metodą lekką mokrą. Dzięki wykonaniu ocieplenia budynku nastąpi zmniejszenie zapotrzebowania na energię cieplną dla potrzeb ogrzewania obiektu.

Wykonanie docieplenia budynku metodą lekką mokrą spowoduje powstanie na powierzchni ściany bezspoinowej powłoki o następujących właściwościach:

• Termoizolacja – styropian grubości 14 cm zamocowany do ściany za pomocą zaprawy klejowej i łączników mechanicznych w ilości 4 szt. na 1 m2 ściany. Ściany kondygnacji naziemnych ocieplone płytami styropianowymi fasadowymi EPS 70.
• Tkanina zbrojąca z włókna szklanego zabezpieczająca przed uszkodzeniami mechanicznymi – zatopiona w masie klejącej. Przyjęto tynk mineralny malowany farbą silikonową cienkowarstwowy o ziarnistości 1,5 mm. Faktura „kasza”.

Naroża budynku z dodatkową siatką zbrojącą
Fot. TYNKI

Zasadniczym warunkiem stosowania metody lekkiej mokrej jest trwałość podłoża, które musi spełniać poniższe wymagania, gwarantujące trwałość zamocowania powłoki:

• Brak nierówności podłoża,
• Brak zapyleń, zanieczyszczających ściany,
• Stan ściany powietrzno-suchy.

W trakcie wykonywania prac temperatura otoczenia i podłoża nie może być niższa niż +5°C ani wyższa od +25°C. Należy unikać bezpośredniego nasłonecznienia i bardzo wysokiej wilgotności względnej powietrza, chronić przed bezpośrednim wpływem opadów atmosferycznych.

Biuro projektowe, B&K z Nowego Dworu Mazowieckiego, nakazało stosowanie w trakcie realizacji ocieplenia tylko mas, podkładów i wypraw tynkarskich, dopuszczonych do stosowania przez ITB. Na cokole budynku oraz na części ściany przewidziano zastosowanie akrylowej mozaikowej masy tynkarskiej. Wykorzystano również technologie z użyciem tynków silikatowych i mozaikowych.


Prace przy cokole
Fot. TYNKI

Technologia
Podłoże do przyklejania płyt styropianowych powinno być wytrzymałe, niepylące, odtłuszczone i nie pokryte farbami. Nierówności podłoża należało wyrównać zaprawą wyrównawczą jeden dzień wcześniej. Do mocowania termoizolacji zastosowano łączniki mechaniczne tworzywowe KI10. Minimalna głębokość zakotwienia łączników wynosiła 180 mm. Otwory o średnicy 10 mm wiercono przez płyty styropianowe. Przed wprowadzeniem łącznika płyty należało oczyścić z urobku. Łączniki wprowadzano w otwór przez wbicie, mając na uwadze właściwe dociśnięcie płyt do podłoża. Następnie w otwór kołka wbijano trzpień rozporowy. Do mocowania płyt przewidziano 4 sztuki łączników na 1 m2 ściany. Należało je dodatkowo zagęścić do 8 szt. w narożnym pasie o szerokości 2,0 m od krawędzi ściany.

Po wymaganej przerwie technologicznej, związanej ze schnięciem warstwy przyklejającej, przystąpiono do przyklejania tkaniny zbrojącej. Masę nanoszono na powierzchnię płyt styropianowych ciągłą warstwą o grubości 3 mm, rozpoczynając od góry ściany. Po nałożeniu masy natychmiast przyklejono siatkę, wciskając ją w masę na głębokość 1 mm przy pomocy packi tak, aby była napięta. W części parterowej i miejscach narażonych na uszkodzenia mechaniczne zastosowano podwójną warstwę siatki. Narożniki wypukłe wzmocniono aluminiowymi listwami narożnymi. Po związaniu warstwy zbrojącej, powierzchnię zagruntowano.

Silikatową wyprawę tynkarską wykonano ręcznie (na grubość 2,0 mm) przy pomocy długiej, gładkiej pacy stalowej. Cokół budynku pokryto mozaikową masą tynkarską.

Grupa Dociepleniowa Górnich&Kuśmierski