System Śnieżka ze styropianem

Fot. Śnieżka

Przyklejanie płyt styropianowych
Do mocowania styropianu do podłoża ściennego należy użyć zaprawy klejowej do styropianu Acro-Klej SA.

Przed przyklejeniem płyty styropianowe powinny być odpowiednio wysezonowane. Na budowie płyty nie powinny być wystawione na działanie warunków atmosferycznych przez dłuższy czas niż 7 dni; pożółkłe powierzchnie płyty muszą być przed ich zastosowaniem zeszlifowane i odpylone.

Płyty styropianowe należy mocować do podłoża poziomo (wzdłuż dłuższej krawędzi) – z zachowaniem mijankowego układu spoin pionowych. Nie mogą tworzyć się spoiny krzyżowe. Spoiny płyt nie mogą znajdować się na pęknięciach w ścianie oraz na przejściach między różnymi materiałami ściennymi. Na całej powierzchni ocieplanej ściany płyty powinny dokładnie przylegać do siebie.

Nakładanie zaprawy klejowej następuje tzw. metodą „pasmowo-punktową”. Szerokość pasma zaprawy klejowej wzdłuż obwodu płyty powinna wynosić co najmniej 3 cm. Niedopuszczalne jest występowanie zaprawy klejowej w spoinach.

Na pozostałej powierzchni zaprawę należy rozłożyć plackami o średnicy 8–12 cm. Łączna powierzchnia nałożonej zaprawy klejowej powinna obejmować co najmniej 40%. Ilość zaprawy klejowej i grubość jej warstwy zależą od stanu podłoża, musi być jednak zapewniony dobry styk ze ścianą, co gwarantuje uzyskanie wymaganej przyczepności. W praktyce grubość warstwy zaprawy klejowej nie powinna przekraczać 1 cm.

Po nałożeniu zaprawy klejowej na płytę należy ją bezzwłocznie przyłożyć do ściany i dokładnie docisnąć. Płyty nie wolno dociskać po raz drugi ani jej poruszać.

Płyty styropianowe przykleja się pasmami od dołu do góry, po uprzednim przymocowaniu listwy startowej. Powierzchnia przyklejanych płyt styropianowych powinna być równa, a szpary między nimi większe niż 2 mm, wypełnione paskami styropianu lub pianką poliuretanową. Całą powierzchnię po zakończeniu klejenia, a przed rozpoczęciem wykonywania warstwy zbrojonej, należy dokładnie wyrównać przez przetarcie papierem ściernym.


Fot. Śnieżka

Dodatkowe mocowanie mechaniczne
Warunki dodatkowego mocowania mechanicznego za pomocą łączników powinien określać projekt techniczny. Projekt powinien podawać liczbę łączników, ich rozmieszczenie, z uwzględnieniem wysokości budynku, stref krawędziowych, ich długość i rodzaj, a także numer dokumentu dopuszczającego do stosowania.


Fot. Śnieżka

Do mocowania mechanicznego można przystąpić nie wcześniej niż po upływie 24 godz. od przyklejania płyt.

Zaleca się stosowanie co najmniej 4–5 łączników na 1 m2. Długość łączników powinna wynikać z rodzaju podłoża oraz grubości styropianu, przy czym głębokość zakotwienia w podłożu powinna wynosić co najmniej 6 cm. Zastosowanie łączników mechanicznych nie może spowodować wichrowania się i lokalnego podnoszenia płyt styropianowych.

Wykonanie warstwy zbrojonej
Warstwę zbrojoną należy wykonywać na odpylonych po przeszlifowaniu płytach styropianowych nie wcześniej niż po 3 dniach od przyklejania płyt, ale nie później niż po 3 miesiącach, jeżeli przyklejanie nastąpiło w okresie wiosenno-letnim. W tym przypadku należy dokonać bardzo starannego przeglądu stanu technicznego styropianu, ze zwróceniem szczególnej uwagi na przyklejenie do podłoża i zwichrowanie. Po takim czasie wymagane jest przeszlifowanie powierzchni i jej odpylenie oraz ewentualne dodatkowe przymocowanie do podłoża za pomocą łączników.

Warstwę zbrojoną należy wykonywać w jednej operacji, rozpoczynając od góry ściany. Po nałożeniu zaprawy klejowej Acro-Klej A należy natychmiast bardzo dokładnie wtopić w nią siatkę zbrojącą.


Fot. Śnieżka

Przed przyklejaniem siatka zbrojąca nie może być magazynowana w warunkach bezpośredniego działania czynników atmosferycznych, a w szczególności słońca, które powoduje rozciąganie się rolki i – w konsekwencji – widoczną deformację w czasie przyklejania siatki na ścianie. Szczególnie jest to istotne w przypadku siatek w ciemnych kolorach i siatek z tworzyw sztucznych.

Pasy siatki zbrojącej powinny być przyklejane na zakład, szerokości ok. 10 cm. Zakłady siatki nie mogą pokrywać się ze spoinami między płytami styropianowymi. O ile nie są stosowane kątowniki narożne z siatki, to na narożnikach zewnętrznych siatka powinna zachodzić z obu stron na odległość co najmniej 10 cm.

Na narożnikach otworów w elewacji (np. okien) należy umieścić ukośne dodatkowe kawałki siatki (ok. 20 × 30 cm). W części parterowej, a także na cokołach (jeżeli są ocieplane) należy zastosować dwie warstwy siatki zbrojącej lub tzw. siatkę pancerną.

Wykonanie wyprawy tynkarskiej
Wyprawę tynkarską należy wykonywać nie wcześniej niż po 3 dniach od wykonania warstwy zbrojonej i nie później niż po 3 miesiącach od wykonania tej warstwy.

Siatka zbrojąca powinna być całkowicie niewidoczna. Nie może w żadnym przypadku leżeć bezpośrednio na płytach styropianowych

Przed nałożeniem tynku warstwę zbrojoną należy zagruntować farbą gruntującą Acro-Grunt w celu poprawienia przyczepności tynku, zabezpieczenia przed powstawaniem przebarwień i prawidłowego wykonania struktury tynku.


Fot. Śnieżka

Masę tynkarską akrylową z dodatkiem silikonu Acro-Tynk A (lub mineralną Acro-Tynk S należy nałożyć przy pomocy pacy ze stali nierdzewnej i rozprowadzić do uzyskania warstwy grubości ziarna. Następnie zatrzeć płaską pacą z tworzywa sztucznego w celu uzyskania żądanej struktury (baranek – ruchami kolistymi, kornik – pionowo lub poziomo).

W celu uniknięcia widocznych płaszczyzn styku między wyschniętą, a świeżo nakładaną masą tynkarską, należy zapewnić wystarczającą liczbę pracowników, co pozwoli na płynne wykonanie wypraw.

Proces schnięcia wypraw, niezależnie od charakteru, polega na odparowaniu wody oraz ewentualnym wiązaniu i hydratacji spoiwa mineralnego. W warunkach niskiej temperatury otoczenia oraz przy dużej wilgotności względnej powietrza, schnięcie jest dłuższe.


Schemat bezspoinowego systemu dociepleń firmy Śnieżka
Rys. Śnieżka

Wyprawy tynkarskie o spoiwie mineralnym, w warunkach niekorzystnej sytuacji cieplno-wilgotnościowej, wysychają z nierównomiernym wybarwieniem powierzchni, a często także białymi wykwitami – nalotami. Są to tzw. „wysolenia” (wykwity), które z punktu widzenia właściwości techniczno-użytkowych wypraw nie stanowią wady; z czasem zjawisko to zanika. W celu uniknięcia tego zjawiska należy wykonywać wyprawę mineralną bez pigmentu i pomalować powierzchnię farbą silikatową Acro-Silikat.



CZYTAJ WIĘCEJ

Awans Śnieżki w rankingu "Lista 500"
Mamed Khalidov w kampanii Śnieżka ACRYL-PUTZ(R)
Śnieżka podsumowuje pierwszy kwartał 2013 r.
Farba Śnieżka Extra Fasadowa - trwała i estetyczna elewacja
Rusza konkurs "Kolorowe boiska... czyli Szkolna Pierwsza Liga"
Wygraj w mistrzowskim konkursie Śnieżki
Kolory Śnieżki dla małych pacjentów z Zabiela Wielkiego

---